Jeślibym miała zgromadzić jakieś statystyki dotyczące tematów, jakie poruszacie w mailach wysyłanych do mnie, kwestia mojego wyglądu i radzenia sobie z poważną wadą zgryzu jest jedną z najczęściej poruszanych. Bo choć z jednej strony wydaje się to błahostką – ot, niedoskonałość, jakich wiele, to tak naprawdę progenia nie tylko wywołuje ciekawskie spojrzenia i krzywe teksty otoczenia, ale również w codziennym egzystowaniu jest straszną – za przeproszeniem – suką. Dlaczego? Pomyślmy…Dlaczego progenia utrudnia życie?Odłóżmy na początek kwestię kompleksów, wytykania palcami, ulicznych obelg i wszystkich tych nieprzyjemności związanych z wyglądem samym w sobie. Przejdźmy do kwestii “technicznych”:Nie możesz normalnie gryźćPodczas gdy zęby większości ludzi stykają się ze sobą i idealnie ze sobą współgrają, zęby progenika układają się jak chcą i ani myślą ze sobą współpracować. Wydaje Ci się, że ugryzienie kanapki to nic nadzwyczajnego? Że progenik krojący kromki na pół to wariat, który zapomniał, że z przedszkola wyszedł dawno temu? Ha, śmiej się dalej. Dla mnie każdy kontakt z kanapką jest jak walka, w której muszę rozszarpywać przeciwnika, bo pojęcie “normalnego gryzienia” w świecie wad zgryzu nie występuje. Chcesz się przekonać jak to jest? Wysuń żuchwę i bierz się za burgera. Powodzenia!Nie możesz normalnie oddychaćJest to uciążliwe szczególnie nocą, kiedy wielka, przerośnięta, odstraszająca ludzi żuchwa otwiera się sama z siebie i zmusza Cię do oddychania ustami. Budzisz się z gardłem suchym jak chleb po niedzieli, z nosem zapchanym cholera wie czym i łapczywie wypijasz szklankę wody czekającą w zasięgu ręki. Dzięki temu częściej od innych możesz spotykać się z panią anginą i innymi choróbskami gardła, masz też większą podatność na stracisz zębyTak, tak – jakby tego wszystkiego było mało, to jeszcze grozi Ci przedwczesna paradontoza. Podobno wstawienie sztucznych zębów u progeników bywa trudne lub niemożliwe, więc nie dość, że się człowiek całe życie użera z nieciekawymi zębami, to jeszcze może je przed czterdziestką stracić i zostać z pustką za problemy z wyraźnym mówieniemSkarży się na to wielu progeników, zresztą sprawa “rzuca się w uszy”, jak tylko rozmawia się z taką osobą. Natomiast na szczęście nie jest to problem wszystkich, co – moim zdaniem – może być kwestią ćwiczeń. Ja nigdy z wymową problemów nie miałam, bo odkąd tylko nauczyłam się czytać bardzo dużo czytałam na głos – zarówno w domu, jak i w szkole. Zawsze byłam pierwszą chętną, gdy tylko nauczyciel prosił o odczytanie czegoś na głos. Nie lubię słuchać swojego głosu i czasem mam wrażenie, że lekko seplenię, ale podobno to moje urojenia. Nie pierwsze stawy skroniowo-żuchwowe cierpią i cierpienie wywołująKiedy przeciętny człowiek otwiera szeroko usta, nie dzieje się nic szczególnego (chyba że dawno zębów nie mył i znajduje się zbyt blisko innych), natomiast u progenika stawy strzelają tak, jakby coś w środku pękało. Mogą się w tym miejscu wdawać stany zapalne, może powstawać ból. Migreny i zawroty głowy to też “normalka”, szczególnie w późniejszym wieku, kiedy wada się pogłębia i staje jeszcze bardziej zarzucają Ci, że “robisz głupie miny”Bo to oczywiście celowe jest. Progenik to taka menda, co rodzicom i nauczycielom lubi na złość robić i dlatego przybiera wiecznie nieodpowiedni wyraz twarzy. Naprawdę, wierzcie mi, od przedszkolaka marzyłam, aby zawsze i wszędzie wyglądać na potężne wkur*ioną i do dziś się tym swoim wizerunkiem, ekhem, można wyleczyćOperacja progenii jest możliwa. Ba, jest nawet refundowana przez NFZ. Potrzeba tylko mocnych nerwów, silnej psychiki i paru tysięcy na kilkuletnie przygotowanie ortodontyczne. W skrócie wygląda to tak: tną Ci czaszkę na kilka części, wycinają fragmenty kości, wstawiają tytanowe płytki i zszywają. Przez parę tygodni jesz przez rurkę i wyglądasz jak chomik na sterydach, ale efekt “po” jest powalający – zyskujesz nie tylko nowy uśmiech, ale też nowe rysy twarzy i, właściwie, nowy nos. Ludzie nie poznają Cię na ulicy, sam się ze zdziwieniem swojemu obliczu ile, oczywiście, przejdziesz to bez komplikacji, bo – jak to w przypadku tak poważnych ingerencji bywa – trzeba liczyć się z tym, że nie wszystko skończy się dobrze. Niestety, mieliśmy w ostatnich latach kilka przypadków śmierci lub śpiączki młodych ludzi, którzy chcieli po prostu lepiej wyglądać i zdrowiej żyć, ale coś poszło nie tak. Przed podjęciem tak ważnej decyzji, trzeba więc znać wszelkie możliwe jej kilkanaście, może nawet kilkadziesiąt osób po operacji. Większość z nich nie pozbyła się kompleksów, mimo że wygląda dużo lepiej, większość też nie odzyskała czucia w dolnej części twarzy. Chętniej się uśmiechają, ale też prawie każda z nich mówi, że drugi raz na tak inwazyjną operację by się nie zdecydowała. Bo choć efekt jest tego wart, bo choć poprawienie komfortu życia jest nie do przecenienia, to okupione jest to niemożliwym po opublikowaniu tego wpisu poznałam także osoby stojące “po drugiej stronie barykady”, niezwykle zadowolone z efektu operacji, zadowolone z nowego życia, otwarcie mówiące o tym, że porwałyby się na to jeszcze i dziesięć razy, byle tylko móc dokonać takiej zmiany. Warto poznać historie i jednych, i drugich i samemu zastanowić się, którą z dróg chcielibyśmy podziwiam każdą z tych osób, bo choć chciałabym wyglądać jak normalny człowiek, nie będzie mi dane naprawić tego, co schrzaniły geny. Choć jeszcze nie tracę nadziei – może kiedyś wygram szczęśliwy los na loterii i będę mogła sobie pozwolić na spełnienie marzenia o byciu zdrową, normalną jak reagują ludzie?Wydaje Ci się, że moja progenia jest tylko moją sprawą? Znów jesteś w błędzie. Cały świat uważa, że ma prawo się o niej wypowiadać. Żarciki w stylu: “uważaj, bo ci deszcz napada” albo “nie domknęłaś szuflady” wydają się niektórym pewnie bardzo wyszukane, ale wypowiedziane z czterdziestych ust nie brzmią już zbyt szczególnie. Każdy uważa, że nastolatce może powiedzieć wszystko. Że powinna zdechnąć, że “gdzie była aborcja?”, że psuje widok. Teraz, kiedy dobiegam trzydziestki, raczej takich uwag już nie słyszę, ale to, co przeżyłam i to co usłyszałam w czasach nastoletnich zostanie w mojej głowie już na się pielęgnować w sobie przekonanie, że na swoje odbicie w lustrze wpływu nie miałam, za to cham i prostak jest chamem i prostakiem, bo takiego dokonał wyboru. Czy to mnie pociesza? W dobrych momentach – bardzo. W gorszych – nieszczególnie. Nawet udane życie uczuciowe, nawet urodzenie prześlicznego dziecka niewiele daje, bo każda rana zadana przez drugiego człowieka zostawia po sobie ślad. Z roku na rok te ślady mają coraz mniejszy wpływ na mnie, na moje życie, na mój sposób postrzegania samej siebie, ale wiem, że nigdy nie będzie idealnie. Dlatego właśnie tak wielu ludzi po zoperowaniu progenii wciąż ma problemy z samoakceptacją. Możesz naprawić warstwę wierzchnią, ale to, co zepsute w środku, zepsute będę jednak tego tematu specjalnie rozwijać. Odeślę Was do trzech tekstów, jakie “popełniłam” w przeszłości:Mam nadzieję, że wielka zagadka “jak wygląda życie z progenią” została rozwiązana. Teraz już wiecie, że wada zgryzu to nie tylko fatalny wygląd, ale cały szereg skutków ubocznych, które jeszcze bardziej uprzykrzają życie. Na szczęście żyć się z tym da – ja żyję i jestem Advisor| Progenia- najważniejsze informacje! Progenią nazywamy wrodzoną wadę zgryzu, polegającą na nadmiernym wzroście żuchwy w stosunku do szczęki. Dotyka ona około 2% populacji. Charakterystyczne dla tej wady jest nieestetyczne, nadmierne wysunięcie brody i dolnej z punktu widzenia pacjenta jest defekt estetyczny, który niejednokrotnie prowadzi do zaniżonej samooceny, zwiększa ryzyko depresji oraz izolacji społecznej. Progenia oprócz nieestetycznego wyglądu prowadzi do zaburzeń w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego, przedwczesnego ścierania zębów, a dodatkowo może powodować problemy z wymową. Objawy związane z przodożuchwiem morfologicznym (inaczej progenia) mogą pogłębiać się wraz z wiekiem powodując znaczny dyskomfort u nieleczonej progenii:– przeciążenie mięśni twarzy i szyi powodujące bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, problemy ze słuchem;-przeciążone i nieprawidłowo ustawione zęby stają się słabe, pojawiają się zaniki kostne, co w konsekwencji może powodować ich przyczyny powstawania:–genetyka (najczęstsza przyczyna progenii)- jeżeli jeden z rodziców, dziadków ma przodożuchwie jest duże ryzyko, że dziecko odziedziczy to zaburzenie;-pierwsze nawyki żywieniowe u niemowlęcia- może wydawać się niewiarygodne, ale zbyt długie karmienie piersią, nieodpowiednio dopasowany, miękki smoczek mogą prowadzić do rozwoju progenii u dziecka;-nabyte przyzwyczajenia wieku dziecięcego- takie niepozorne nawyki jak ssanie kciuka, zasysanie wargi górnej, nawykowe oddychanie przez usta;Leczenie: Bardzo rzadko udaje się osiągnąć zamierzony efekt leczeniem ortodontycznym, bez konieczności wykonania zabiegu chirurgicznego. Pacjent, u którego kości żuchwy są znacznie przerośnięte musi liczyć się z tym, że chirurgiczne leczenie progenii jest jedynym skutecznym zabiegiem i tylko ono może w pełni przywrócił prawidłowy stan zgryzu oraz estetykę twarzy. Terapia prowadzona jest pod kontrolą lekarza specjalisty ortodoncji w porozumieniu z chirurgiem szczękowo-twarzowym. W trakcie leczenia ortodontycznego, w jego optymalnym momencie przeprowadza się zabieg chirurgiczny na żuchwie lub żuchwie i szczęce jednocześnie. Dodatkowo w razie konieczności wykonuje się operację plastyczną nieestetycznej bródki. Po osiągnięciu pełnej estetyki twarzy oraz prawidłowego ustawienia zębów leczenie jest przygotować się do zabiegu progenii? Jak wygląda zabieg? Jak długo pacjent dochodzi do siebie i kiedy pacjent kwalifikuje się do zabiegu progenii? Na te oraz inne nurtujące Państwa pytania odpowiemy pytania lub planujesz leczenie ortognatyczne (chirurgiczny zabieg korygujący progenię)? Napisz do Nas już dziś: [email protected] a odpowiemy na Twoje pytania!Jeżeli mieszkasz za granicą i szukasz placówki, która przeprowadzi zabieg progenii w Polsce skontaktuj się z Nami, a ustalimy wizytę u specjalisty chirurgii szczękowo-twarzowej i najbardziej odpowiedni termin zabiegu chirurgicznego! [email protected]Zespół zespołowe ortodontyczno‑chirurgiczneNie zawsze zły zgryz i jego przyczyny są widoczne dla pacjenta. Zdarza się nawet, że może je przeoczyć lekarz stomatolog. Przyczynami deformacji szczęk mogą być czynniki dziedziczne, wady wrodzone (rozszczepy warg i podniebienia, wady genetyczne), urazy oraz zaniedbane w dzieciństwie wady zgryzu powstałe z powodu szkodliwego działania czynników przypadku wad szczękowo-twarzowych leczenie jest trudne i najczęściej rozpoczynane jest wkrótce po zakończeniu wzrostu i rozwoju. Istnieje jednak grupa przypadków, w których rozpoczyna się leczenie chirurgiczne jeszcze w okresie grupa pacjentów operacyjnych to jednak pacjenci dorośli. W okresie rozwoju organizmu ortodonta, za pomocą specjalnych aparatów, do pewnego stopnia jest w stanie wpływać na kierunek wzrostu kości. Nawet, gdy nie udaje się uzyskać idealnie prawidłowego zgryzu, to częściowa poprawa warunków zwarciowych oznacza uproszczenie przyszłego leczenia chirurgicznego lub uniknięcie zabiegu dorosłych pacjentów z wadami szkieletowymi (gnatycznymi), w związku z zakończeniem wzrostu, lekarz nie jest w stanie uzyskać idealnego efektu estetycznego i czynnościowego wyłącznie za pomocą aparatów ortodontycznych. We wszystkich tych przypadkach potrzebne jest zaangażowanie chirurga szczękowo-twarzowego. Mówimy wówczas o skojarzonym leczeniu chirurgiczno-ortodontycznym, leczeniu zespołowym, czy też niektórych przypadkach wad szkieletowych można uzyskać dobry, choć nie idealny, efekt leczenia przesuwając zęby i dopasowując je tak, aby mimo nieprawidłowych podstaw kostnych właściwie się ze sobą to wówczas tak zwana ortodontyczna kompensacja wady, lub kamuflaż ortodontyczny, który pozwala uniknąć zabiegu operacyjnego. Zastosowanie takiego leczenia nie zapewnia jednak stabilności rezultatów, poprawy w rysach twarzy oraz równowagi czynnościowej w zgryzie. Kamuflaż ortodontyczny ma także swoje liczne ograniczenia, zatem nie można go zastosować we wszystkich wadach gnatycznych, w szczególności tych o dużym w budowie szczęk powstają na skutek ich nieprawidłowego wzrostu czy rozwoju. Zalicza się do nich genetyczneurazystany zapalne obejmujący twarzową część czaszkiparafunkcje i wzrostu, mimo działania czynników uniemożliwiających prawidłowy rozwój, organizm kamufluje wadę ,próbując uzyskać optimum czynnościowe ten nazywany jest kompensacją. Oznacza to, że mimo zaburzeń w obrębie narządu żucia, zęby dążą do optymalnych kontaktów, aby móc pełnić dobrze swoje funkcje. Tym samym dochodzi do ich wykrzywiania się, przekręcania czy przechylania. Rysy twarzy wciąż jednak pozostają w położenia kości wiąże się ściśle z przesunięciami zębowymi, zatem aby efektem leczenia był prawidłowy zgryz i harmonijne rysy twarzy konieczna jest współpraca ortodonty i chirurga przygotowuje pacjenta do zabiegu odpowiednio ustawiając zęby aparatem ortodontycznym. Operacja chirurgiczna ma zaś na celu poprawę nieprawidłowości budowy i położenia kości szczęk lub twarzy. Kto potrzebuje operacji ortognatycznej?Głównymi czynnikami, które zapewniają właściwą estetykę twarzy są: do zabiegu ortognatycznego są:nieprawidłowe wielkościpołożeniewzajemne stosunki wyżej zaburzenia mogą mieć wpływ na:czynność żuciapołykaniemowęfunkcjonowanie stawów skroniowo-żuchwowychzdrowie jamy ustnejobecność próchnicy lub chorób przyzębiawygląd ortodonta w oparciu o swoje doświadczenie i wiedzę dokonuje wnikliwej analizy przypadku, na którą składa się ocena modeli gipsowych, zdjęć fotograficznych, rentgenowskich oraz wyników badania fizykalnego. Następnie podejmuje decyzję o zakwalifikowaniu pacjenta do leczenia zespołowego do takiego rodzaju planu leczenia są następujące przypadki:Tyłożuchwie, czyli retrogenia. Wada, w której żuchwa jest nadmiernie cofnięta w stosunku do szczęki. Związane jest to z zahamowaniem jej doprzedniego wzrostu. Charakterystyczną cechą twarzy pacjentów obciążonych taką wadą jest wypukłość okolicy podnosowej, cofniecie wargi dolnej, pogłębiona bruzda wargowo-bródkowa, profil skośny do tyłuPrzodożuchwie, czyli progenia. Problem może leżeć w szczęce, w żuchwie, jak i w obu jednocześnie. Polega najczęściej na dotylnym położeniu szczęki (co często związane jest z jej trójwymiarowym niedorozwojem) oraz nadmiernym wzrostem żuchwy do przodu. Cechą rozpoznawczą może być nieprawidłowe położenie siekaczy. W takich przypadkach siekacze dolne wysunięte są przed siekacze górne. Jeśli problem dotyczy szczęki, zabieg chirurgiczny polega na jej wysunięciu i ewentualnie poszerzeniu. W przypadku, gdy zaburzenie dotyczy żuchwy chirurg cofa ją do właściwej pozycji. W wielu wypadkach wykonuje się oba zabiegi otwarty. W przypadku tej wady zęby szczęki dolnej i górnej nie kontaktują się ze sobą w odcinku przednim lub/i bocznym. Równocześnie można stwierdzić u pacjenta zaburzenia mowy, nieprawidłową funkcję języka, oddychanie przez usta i z trudem domykające się wargi. Świadczy to o osłabieniu mięśnia zamykającego szparę ust. Twarz jest wydłużona i wąska. Wskazanym leczeniem jest zabieg operacyjny głęboki. Wada, w której zęby górne nadmiernie, a czasami całkowicie, zakrywają zęby dolne. Przy dużym jej nasileniu dolne zęby nagryzają podniebienie. Charakterystyczną cechą twarzy pacjenta z taką wadą są: twarz skrócona, o kształcie kwadratowym, wyraźnie zaznaczone mięśnie żwaczy, wywinięta warga dolna, pogłębienie bruzdy wargowo-bródkowej. Ta wada zgryzu często współistnieje z tyłożuchwiem. Leczenie polega na wykonaniu zabiegu jedno lub dwuszczękowymZwężenie szczęki i/lub żuchwy. Łuk zębowy górny lub/i dolny jest zbyt wąski. Przy zwężeniu szczęki często występuje też wysoko wysklepione podniebienie, tzw. podniebienie gotyckie. W takim przypadku wskazany jest zabieg chirurgicznego poszerzenia szczęki(dystrakcja, ekspansja).Uśmiech dziąsłowy. Podczas uśmiechu pacjent eksponuje duży zakres dziąsła. W skrajnych przypadkach nieprawidłowość ta jest leczona za pomocą zabiegu chirurgicznego. Polega on na skróceniu na wysokość szczęki górnej w odcinku czyli asymetryczny jednostronny przerost żuchwy. U pacjenta z tym typem wady szkieletowej widoczna jest asymetria twarzy. Zabieg polega na zmniejszeniu nadmiernie rozrośniętej części tylko wady zgryzu są wskazaniem do zabiegów ortognatycznych lecz także:Zaburzenia w rozwoju bródki, zarówno niedorozwój jak i przerost bródki są wskazaniem do zabiegu kości szczęk. Urazy zębów, takie jak utrata siekacza górnego u dziecka, są wskazaniem do zabiegu autotransplantacji. Zębami autotransplantowanymi są najczęściej dolne przedtrzonowce. U dzieci w wieku ok. 8–12 lat zęby te mają jeszcze niezakończony rozwój korzenia, co daje szansę, iż po transplantacji przyjmą się w nowym miejscu i zachowają swoją żywotność. Leczenie takie wymaga współpracy lekarza ortodonty z chirurgiem. Aparat wspomagający takie leczenie, to aparat stały fragmentaryczny. Przygotowanie do zabieguU pacjenta przed zabiegiem wykonywana jest sanacja jamy ustnej. Oznacza to, że muszą zostać usunięte wszelkie ogniska zapalne, które mogą być przyczyną zakażeń organizmu w momencie jego osłabienia zabiegiem zabiegiem ortognatycznym wykonywane są:wyciskimodele orientacyjnezdjęcia rentgenowskietomografia komputerowa (jeżeli zaistnieje taka potrzeba)sesja fotograficzna wewnątrz i po dokładnej analizie zebranych materiałów diagnostycznych tworzy plan leczenia. Na jego podstawie prowadzi leczenie pacjenta, konsultując się z chirurgiem ortognatycznym oraz, jeśli zachodzi taka potrzeba, ze specjalistami z innych dziedzin stomatologii. Pacjent do zabiegu ortognatycznego przygotowywany jest poprzez leczenie aparatem zabiegiem chirurgicznym pacjent ma możliwość konsultacji z chirurgiem szczękowo-twarzowym, jest informowany o wszelkich procedurach, ewentualnych powikłaniach oraz postępowaniu przed i pooperacyjnych. W ramach przygotowania do zabiegu należy wykonać serię szczepień przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (WZW-B).Na oddział chirurgii szczękowo-twarzowej pacjent zgłasza się na jedną dobę przed zabiegiem, w dobrej kondycji zdrowotnej. W szpitalu zostają przeprowadzane wszelkie konieczne badania. Lekarz anestezjolog przeprowadza wywiad z pacjentem, aby uzyskać informacje o zażywanych lekach, przebytych chorobach oraz wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, czyli tzw. narkozie. Zabieg operacyjnyPacjent przebywa na oddziale chirurgii szczękowo-twarzowej ok. 3–7 dni. Operacja trwa zazwyczaj od jednej do kilku godzin, w zależności od jej zakresu i rozległości. Zabieg polega na mobilizacji segmentów kostnych, tj. odcięciu kości szczęki lub/ i żuchwy za pomocą specjalnych narzędzi chirurgicznych. Czynność ta nazywana jest żuchwie miejscem, gdzie wykonuje się cięcie, jest przestrzeń za ostatnimi zębami trzonowymi. Dojście do pola operacyjnego następuje od strony jamy ustnej, toteż na skórze nie pozostają rany i blizny. Zmobilizowane segmenty są zgodnie z planem, ustalonym przed zabiegiem, mocowane w nowej pozycji za pomocą tytanowych minipłytek oraz śrub (osteosynteza płytkowa).W przypadku dużego zakresu wysunięcia kości niezbędne jest wypełnienie przerwy kostnej za pomocą fragmentów kości przeszczepionych z talerza kości biodrowej, bródki lub trójkąta zatrzonowcowego, co przyspiesza gojenie i zrost odłamów kostnych. U wielu pacjentów po zabiegu chirurg zakłada elastyczne wyciągi międzyszczękowe. Gumki te, które są zahaczane o elementy aparatu stałego, umieszcza się w jamie ustnej na czas gojenia (jest to czasowe szynowanie szczęk). Okres pozabiegowy – objawy i powikłaniaCzas wkrótce po zabiegu chirurgicznym charakteryzuje się występowaniem poniższych objawów:Obrzęk jest normalną reakcją organizmu na zabieg chirurgiczny. Jego wielkość i zasięg zależy od indywidualnych predyspozycji pacjenta oraz rodzaju i zakresu zabiegu operacyjnego. Obrzęk narasta w ciągu 24-72 godzin po operacji. Zazwyczaj ulega niewielkiej zmianie w ciągu pierwszego tygodnia, po czym stopniowo, w okresie 3-4 tygodni całkowicie i wymioty. Są objawem występującym dość rzadko w odpowiedzi na zastosowane znieczulenie ogólne. Zapobiegawczo mogą być podawane leki jest naturalną dolegliwością po zabiegu chirurgicznym. Jego poziom zależy od progu pobudliwości pacjenta. Ma charakter przemijający i jest kontrolowany za pomocą leków przeciwbólowych, podawanych natychmiastowo po „ wybudzeniu” z narkozy. Przedłużający się ból pozabiegowy wymaga konsultacji specjalisty – może się pojawić zaraz po zabiegu. Podczas pobytu w szpitalu wszelkie tego typu objawy są kontrolowane. Jeśli po wyjściu z oddziału chirurgicznego pacjent zaobserwuje utrzymujące się krwawienie, powinien niezwłocznie zgłosić się do lub zmniejszenie czucia, tzw. parestezje, objawiają się one np:drętwieniemmrowieniemprzeczulicą obszarów skóry unerwionych przez uszkodzony lub podrażniony ciągu kilku do kilkunastu miesięcy włókna nerwowe regenerują się i dochodzi do ich naprawy, o czym świadczy stopniowa poprawa czucia w danym się zdarzyć, iż dojdzie do całkowitego przerwania ciągłości nerwu, a jego regeneracja okazuje się niemożliwa. W tym wypadku brak czucia pozostaje nieodwracalny. Sytuacje takie zdarzają się jednak niezwykle – potencjalnie może wystąpić u każdego pacjenta. Oczywiste jest, iż u pacjenta osłabionego z powodu zabiegu operacyjnego łatwiej może dojść do tego typu powikłania. W takich przypadkach metodą leczenia jest antybiotykoterapia. Jeśli gorączka, uporczywy ból, obrzęk, stan ropny utrzymują się mimo przyjmowania antybiotyku należy zgłosić się do chirurga calem zatok obocznych nosa – występuje wyjątkowo rzadko. Może objawiać się bólem zatok, który może świadczy o ich zapaleniu. Takie powikłanie zazwyczaj nie jest wskazaniem do powtórnego zabiegu operacyjnego ale w wyjątkowych sytuacjach należy liczyć się również z taką zębów czy korzeni mogą się zdarzyć podczas każdej operacji, której polem operacyjnym jest jama ustna. W okresie pooperacyjnym wymagają one odpowiedniego leczenia stomatologicznego. Powikłanie to występuje niezwykle segmentów kostnych – jeśli się zdarzy, może się okazać, że będzie konieczna ponowna operacja chirurgiczna. Niebezpieczeństwo wystąpienia tego powikłania jest znikomeOgraniczenie ruchomości żuchwy – może powodować utrudnienie czynności mowy oraz żucia i związane jest bezpośrednio z występowaniem obrzęku pooperacyjnego. W przypadku tego typu problemów należy wykonywać, zalecone przez lekarza ortodontę w stawach skroniowo-żuchwowych – są także niezmiernie rzadkim powikłaniem. Zdarza się, że operacja tylko potęguje nieprawidłowości, już wcześniej zdiagnozowane. Jeśli dolegliwości nie ustępują należy podjąć leczenie u lekarza specjalizującego się w zaburzeniach stawów utrata krwi podczas zabiegu. Również należy do powikłań niezwykle rzadkich. W takich przypadkach konieczne jest jej przetaczanie. Dlatego też rutynowo wykonuje się oznaczanie grupy krwi przed zabiegiem. Rekonwalescencja po zabieguBezpośrednio po zabiegu pacjent zostaje przeniesiony do sali pooperacyjnej, gdzie czeka na całkowite ustanie działania znieczulenia ogólnego. Następnie przewożony jest na oddział chirurgiczny, na którym zapewniona jest ciągła opieka wkłuciu dożylnemu (wenflonowi) mogą być regularnie podawane:leki przeciwbólowepłyny uzupełniająceskładniki objawy jak obrzęk i zasinienia są normalną reakcją organizmu na przeprowadzony zabieg. Intubacja zastosowana w trakcie zabiegu operacyjnego może powodować przekrwienie błony śluzowej nosa i ból związku z obecnością wyciągów elastycznych (gumek), które są mocowane do elementów aparatu stałego, wskazana jest dieta płynna, a następnie półpłynna. Gumki, tak jak i szwy usuwane są przez chirurga podczas kontroli, która odbywa się na tydzień po wypisaniu ze tydzień po operacji spożywanie posiłków może być utrudnione, pacjenci zazwyczaj tracą na wadze. Należy jednak dostarczać organizmowi niezbędne składniki odżywcze, witaminy oraz minerały. Konieczne jest to do prawidłowego procesu gojenia i szybkiej powinny być przestrzegane wszelkie zasady higieny. Płytka bakteryjna nie tylko spowalnia gojenie, ale również może być powodem powstawania stanu palenie papierosów jest czynnikiem spowalniającym procesy regeneracji. Dlatego też wskazane jest rzucenie nałogu przed zabiegiem lub przynajmniej ograniczenie liczby wypalanych pierwsze tygodnie po operacji należy unikać wysiłku fizycznego, tak aby zgromadzona energia przeznaczona była głównie na proces gojenia pacjentów w okresie ok. 2 tygodni powraca do szkoły, czy pracy.„Nowa twarz” oraz utrzymujący się jeszcze przez jakiś czas obrzęk, mogą być niespodzianką dla rodziny i znajomych. Bliskie otoczenie najczęściej dość szybko przyzwyczaja się do zmian w wyglądzie przestrzegać terminów wizyt kontrolnych, zarówno u chirurga szczękowo-twarzowego, jak i ortodonty. Proces regeneracji musi być kontrolowany, a leczenie ortodontyczne kontynuowane zgodnie w planem dynamiczny etap gojenia kości trwa ok. 6 tygodni, a całkowity czas rekonwalescencji to okres 9–12 zespalające segmenty kostne, są usuwane najczęściej po 3–6 miesiącach po zabiegu. W zależności od stanu zdrowia, liczby płytek oraz decyzji chirurga, zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym. Nowy wyglądOperacja ortognatyczna, poprzez zmianę położenia kości szczęk, a tym samym i zębów, wpływa na zmianę wyglądu twarzy, tworząc jej zrównoważony pod względem estetyki i funkcji zabiegach operacyjnych najczęściej dochodzi również do poprawy funkcji:Progenia jest wadą zgryzu. Bardzo często doprowadza ona do stanów zapalnych oraz chorób przyzębia. Z kolei one prowadzą do zaniku kości i utraty zębów. Progenia może powodować przeciążenie mięśni twarzy, szyi i stawów szczękowo-skroniowych. Objawem są bóle głowy, zaburzenia równowagi oraz zgryzu mogą być wynikiem nieprawidłowego karmienia u dziecka. Czasami matki zbyt późno wprowadzają do diety dziecka stałe pokarmy. Na rozwój tego typu wad ma wpływ również obgryzanie paznokci czy oddychanie przez zgryzu mogą świadczyć o niedoborze witaminy D, a także o różnych urazach. Jednak progenia najczęściej jest chorobą uwarunkowaną genetycznie. Jak przebiega leczenie? Najczęściej wystarcza to może potrwać nawet kilka lat. Należy słuchać rad ortodonty i jak najlepiej z nim współpracować. Ignorowanie tej przypadłości nie tylko zaburzy estetykę. Może także powodować próchnicę. Jeśli zęby na siebie nachodzą, nie ma możliwości, aby je dokładnie umyć i pozbyć się osadu. Wtedy zęby zaczynają się psuć. U niektórych, dotkniętych progenią obserwuje się także powiększenie języka. W skrajnych przypadkach wada ta może utrudniać – operacjaZdarza się, że progenia doprowadza do znacznego przerostu kości żuchwy. Wtedy konieczna może okazać się operacja. Taki zabieg może obejmować jedynie szczękę lub żuchwę. Wszystko zależne jest od konkretnego przypadku. Podczas zabiegu najczęściej skraca się kość żuchwy i w prawidłowy sposób ustawia się szczękę. Operacja pozwala przywrócić prawidłowy zgryz, co pomoże uniknąć wielu wielu przypadkach ortodontyczne leczenie progenii jest niewystarczające. Operacja wpływa na samoocenę osoby dotkniętej tą dolegliwością. Dzięki niej może ona cieszyć się nowym, atrakcyjnym uśmiechem. Taki ruch pozwoli zapobiec próchnicy, która może się rozwinąć w przypadku nieleczonej o operacji zawsze podejmuje specjalista. Przy niewielkiej wadzie, warto korygować ją aparatami. Operacja zawsze powinna być ostatecznością, a jej wykonanie powinniśmy powierzyć specjalistom w swojej – u dzieckaProgenia u dziecka może rozwinąć się, jeśli dziecko zbyt długo karmione jest butelką. Każdą mamę powinno zaniepokoić wydłużanie się twarzy dziecka i wysuwająca się broda. Jeśli zauważymy te charakterystyczne objawy, powinniśmy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Jednak rozpoznanie należy pozostawić lekarzowi, który powinien zebrać dokładny ważne jest dokładne opisanie nawyków dziecka, ponieważ mogą one wpływać na rozwój i pogłębianie się dolegliwości. Po wywiadzie lekarz wykona test. Będzie usiłował ustawić żuchwę we właściwy sposób. Dodatkowo konieczne może okazać się wykonanie badania radiograficznego. Dopiero po zebraniu wywiadu oraz przyjrzeniu się wynikom, lekarz będzie w stanie potwierdzić lub wykluczyć progenię. Leczenie progenii jest trudne i dość żmudne. Wydaje ci się, że umiesz myć zęby? To nie takie proste!Progenia (wysunięta żuchwa): przyczyny, leczenieProgenia – wysunięta żuchwa: przyczyny, na czym polega wada?Progenia jest wadą genetyczną, jednak możliwą do wyleczenia. Jeżeli zostanie wcześnie wykryta może zostać usunięta w sposób bezinwazyjny. Zdarza się to jednak stosunkowo rzadko, ponieważ wadę zauważa się dopiero wtedy, gdy staje się widoczna, a proces budowy kości jest już zakończony. Sam aparat ortodontyczny jest już wtedy nieskuteczny i konieczna staje się operacja (wysunięta żuchwa) jest dokuczliwa nie tylko dlatego, że zmienia rysy twarzy i wygląda niekorzystnie, ale także dlatego, że wadliwy zgryz staje się źródłem innych problemów. Przede wszystkim nieprawidłowo pracują stawy skroniowo-żuchwowe. Powoduje to kłopoty z gryzieniem pokarmów, a w następstwie tego, kłopoty żołądkowo-jelitowe. Dodatkowo, progenii towarzyszy wada wymowy, czasem bardzo poważna. Progenia, w miarę upływu lat, ma skłonność do stopniowego pogłębiania się. Jeżeli wada zgryzu nie zostanie wyleczona, powoduje trudności zdrowotne, szczególnie w starszym progenii to: wydłużenie twarzy (long face), tzw. warga Habsburgów i nadmiernie wysunięta to nieprawidłowość w rozwoju kości żuchwy w stosunku do szczęki, gdzie nadmierne wydłużone są tzw. trzon i gałąź żuchwy. Powstaje charakterystyczna ‘długa twarz’. Dolne zęby zachodzą na górne, a między nimi tworzy się ‘warga Habsburska’ określa się wadę genetyczną, którą obserwowano u Habsburgów już od XV wieku. Polega na nadmiernym rozroście dolnej wargi i żuchwy (prognatyzm). Wada genetyczna, w wyniku zawierania małżeństw między dość bliskimi krewnymi, pogłębiała się coraz bardziej, do tego stopnia, że król Hiszpanii Karol II nie był w stanie już przeżuwać czyli wysunięta żuchwa, jest wadą wrodzoną, ale może być też nabyta w wyniku zbyt długiego karmienia piersią lub butelką ze smoczkiem. Do progenii nabytej prowadzą też takie nawyki we wczesnym dzieciństwie, jak oddychanie głównie przez usta, czy zasysanie górnej wargi. To jest ten moment, gdy progenii można jeszcze zaradzić bez ingerencji – leczenie wysuniętej żuchwyLeczenie progenii prawie zawsze oznacza zabieg chirurgiczny. Czasem potrzebnych jest nawet kilka operacji, jeżeli deformacja szczęki jest znaczna. Sam zabieg poprzedzany jest leczeniem ortodontycznym, które może trwać nawet dwa lata. W czasie leczenia ortodonta ustawia się zęby w takiej pozycji, aby w trakcie późniejszego zabiegu chirurgicznego dało się je dopasować do zależności od stopnia skomplikowania wady zgryzu konieczna jest współpraca aż trzech specjalistów: ortodonty, chirurga oraz protetyka. Może się okazać, że potrzebna jest operacja nie tylko samej żuchwy, ale także górnej szczęki, która może być z kolei nierozwinięta. Zabieg polega na skróceniu trzonu żuchwy i dopasowaniu do siebie dolnej i górnej chirurgicznego leczenia progernii:metoda pionowego (wzdłużnego), obustronnego przecięcia gałęzi żuchwymetoda Obwegesera-dal Ponta – obustronne rozszczepienie gałęzi i trzonu żuchwygenioplastyka – chirurgia podbródkaPo operacji ortognatycznej pacjent ma zakładaną specjalną szynę, trzymającą górną i dolną szczękę w prawidłowym położeniu. ‘Zadrutowana’ szczęka powoduje, że nie można gryźć i przez miesiąc przyjmuje się pokarmy przez efekty operacji są szybko widoczne, gdy tylko zejdzie opuchlizna pooperacyjna, a poprawa wyglądu z pewnością rekompensuje niedogodności w okresie rekonwalescencji.
w Zawartość będziesz mógł kliknąć małą ikonę kosza i usunąć domyślne obrazy dla obrazów przed i po. Następnie możesz dodać własne, klikając w dowolnym miejscu pól obrazu. Uderz w Wstaw multimedia przycisk po wybraniu obrazu przed. Następnie powtórz ten sam proces dla zdjęcia po.
Pacjenci często pytają, czy progenia jest dziedziczna. Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Progenię żuchwy zaliczamy do wad wrodzonych, ale nie odkryto mutacji w konkretnym genie, która byłaby odpowiedzialna za rozwój co to jest?Progenia może wydawać się na pozór błahym problemem, jednak rodzi wiele powikłań. Nieprawidłowe stosunki między zębami szczęki oraz żuchwy powodują kłopoty z odgryzaniem kęsów pokarmowych i żuciem. Utrudnione jest także oddychanie, co przeszkadza szczególnie nocą. Powoduje suchość jamy ustnej i gardła, zwiększa podatność na infekcje górnych dróg oddechowych, paradontozę, a także a konsekwencje zdrowotneDo pozostałych zdrowotnych konsekwencji progenii zaliczymy:ból głowy,wady wymowy,powiększenie rozmiarów języka,defekty kosmetyczne w obrębie jak rozpoznać? W rozpoznaniu progenii często pomaga charakterystyczny wygląd twarzy pacjenta. Wydłużenie trzonu żuchwy powoduje wysunięcie bródki ku przodowi. Dolna warga znajduje się zazwyczaj przed górną, a w przypadkach zaawansowanych zmian może być silnie napięta. Zgładzeniu ulega bruzda wargowo – bródkowa. Badanie stomatologiczne ukazuje nieprawidłowe ustawienie dolnych zębów względem górnych. Mogą towarzyszyć im zmiany w obrębie przyzębia lub ubytki próchnicze. Dentysta może posiłkować się również testami czynnościowymi. Pacjenci dotknięci progenią zębów mają duży problem z wykonaniem próby cofania celu wykonania pogłębionej diagnostyki i oceny stopnia zaawansowania zmian, lekarz dentysta może posłużyć się badaniami radiologicznymi (zdjęciem RTG zębów lub tomografią komputerową), modelami wycisków oraz fotografią twarzy. Pomocne okazują się również klasyfikacje, oceniające prawidłowość zgryzu, np. klasyfikacja Angle’a lub leczenie? Progenia to złożony problem zdrowotny, który wymaga współpracy specjalistów z różnych dziedzin. W skład zespołu terapeutycznego wchodzą najczęściej:ortodonta,chirurg szczękowo–twarzowy, progenia żuchwy zostanie zdiagnozowana na wczesnym etapie, a zmiany nie są zaawansowane, leczenie może być oparte jedynie na interwencji ortodonty. Aparaty lecznicze pomagają w przywróceniu właściwych stosunków anatomicznych między szczęką a przypadkach niezadowalających wyników leczenia ortodontycznego lub wykrycia zmian w zaawansowanym stadium już od pierwszego kontaktu z pacjentem (znaczny przerost żuchwy lub niedorozwój szczęki), interwencja chirurgiczna okazuje się nieodzowna. Operacja poprzedzona jest zazwyczaj działaniami ortodonty, które mają na celu przygotowanie jak najlepszych warunków do późniejszego złożenia zgryzu. Jeśli szczęka okazuje się na tyle wąska, że nie będzie w stanie pomieścić zębów dolnych, aparaty czynnościowe mają za zadanie poszerzenie górnego rzędu zębów. W zależności od tego, które kości wykształciły się nieprawidłowo, zabieg obejmuje manipulacje tylko na żuchwie albo na obu kościach (żuchwie i szczęce). Towarzyszące progenii wady wymowy mogą być leczone ćwiczeniami pod okiem czy warto operować? Wiele wad zgryzu, w tym progenia u dzieci, wynika z zaburzeń wykonywania czynności fizjologicznych. Dysfunkcje gryzienia, ssania, oddychania, a nawet postawy ciała mogą dawać w przyszłości nieprawidłowy rozstaw zębów w jamie ustnej. Profilaktyka jest zawsze lepsza niż leczenie, więc warto zwracać uwagę na zachowania dziecka. Progenia o niewielkim zaawansowaniu może być z powodzeniem leczona zachowawczo, ale jeśli zespół terapeutyczny zadecyduje o konieczności operacji, nie warto odkładać decyzji w nieskończoność. Metody chirurgiczne to często jedyna możliwość całkowitego wyleczenia progenii zębów, szczególnie kiedy zmiany narastają, a leczenie ortodontyczne nie przynosi oczekiwanych progenia wiąże się z licznymi powikłaniami, m. in. szybszym rozwojem próchnicy oraz zapalenia przyzębia. Progenia a wady wymowyNieprawidłowe stosunki struktur anatomicznych w jamie ustnej mają swoje odzwierciedlenie w wadach wymowy. Progenia zębów nie jest w tym przypadku wyjątkiem. Osoby dotknięte przodozgryzem najczęściej borykają się z problemem również trudności z prawidłowym wymawianiem głosek: f, p, b, w, a niewłaściwa ruchomość języka oraz zaburzone połykanie śliny skutkują charakterystycznym „bulgotaniem” w czasie przypadku występowania wad wymowy, ważna jest współpraca ortodonty oraz logopedy. Przywrócenie prawidłowego zgryzu to nieodzowny element postępowania przy problemach z artykulacją. Im szybciej wada zgryzu zostanie zdiagnozowana i leczona, tym lepsze będą późniejsze wyniki ćwiczeń prawidłowej podsumowanieProgenia to wrodzona wada kostna, polegająca na nadmiernym wzroście żuchwy w kierunku przodu. Wiąże się nie tylko z defektem kosmetycznym, ale również z innymi problemami stomatologicznymi oraz laryngologicznymi. Progenię, na podstawie badania rutynowego jamy ustnej oraz dodatkowych testów, rozpoznaje lekarz stomatolog. W terapii dużą rolę odgrywa współpraca wielu specjalistów. Progenia o niewielkim nasileniu może być wyleczona aparatem, ale przy zaawansowanych stadiach, zaburzenie koryguje się chirurgicznie. Leczenie daje dobre rezultaty i rokuje przywróceniem prawidłowych funkcji zgryzu oraz się więcejLeczenie progenii – opis przypadku u dentysty. Rodzaje zdjęć rentgenowskich zębówo
TsTn. zxd0yxfmef.pages.dev/203zxd0yxfmef.pages.dev/72zxd0yxfmef.pages.dev/66zxd0yxfmef.pages.dev/307zxd0yxfmef.pages.dev/137zxd0yxfmef.pages.dev/277zxd0yxfmef.pages.dev/199zxd0yxfmef.pages.dev/103zxd0yxfmef.pages.dev/152
progenia przed i po zdjęcia
